april 2019

Voor altijd samen

De band tussen mens en huisdier kan zeer hecht zijn. Waarom zou dat moeten eindigen in de dood? Waarom mogen mens en geliefd huisdier niet op één plek begraven worden? Is het onethisch of gewoon een kwestie van wennen? Of noodzakelijk? “Anders ga je nog meer marktaandeel verliezen.”

De Laatste Aai

In het Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover staat het dode dier in de hedendaagse kunst centraal. De liefde en zorg voor het overleden huisdier en onze onverschilligheid tegenover de meeste andere dode dieren. Kunst laat ons het verdriet over dode dieren begrijpen en plaatst vraagtekens bij onze dubbelzinnige houding in dit verband

‘Een hond voor jou’

De hond en de kat, de twee populairste huisdieren, zijn beide geschikt als grafbeeld. De een bewaakt het graf, de ander is het symbool van de eeuwige slaap. Volledige artikel lezen

Vredig samenleven

Het wild rukt op: reeën door heel Nederland, vossen in steden, de wolf... Ook steeds meer begraafplaatsen krijgen te maken met wilde dieren die tussen de graven struinen. Hoe kunnen beheerders en nabestaanden vredig samenleven met het wild?

Gestikt in zakdoek baasje

In het Oosterpark in Amsterdam staat een grafsteen voor een Amsterdamse politiehond, Albert, die treurig aan zijn einde kwam. Artikel lezen

Ook (dode) mensen welkom

Op dierenbegraafplaats Vennenberg in Dalfsen zijn sinds het oprichtingsjaar (1992) 3300 dieren begraven in 1774 graven. Er zijn circa 125-150 ‘ceremonies’ per jaar. Ook overleden mensen zijn welkom, mits het in de vorm van as is.

Spiegelende troostdieren

Ten behoeve van de rouwverwerking doen beheerders er goed aan om het dierenleven op de begraafplaats te stimuleren. Tijdens een rouwproces ervaart de rouwende met terugwerkende kracht wat de overledene voor hem of haar heeft betekend en hoe daar – tot op zekere hoogte – afscheid van genomen kan worden. Dieren kunnen daarbij een ondersteunende rol spelen. Zowel door te spiegelen als door troost te bieden.

Een maatje tot het einde

Een Heer, die zijn werk graag in de anonimiteit doet, bezoekt sinds februari 2015 begraafplaatsen door heel het land op zoek naar een laatste rustplaats met stijl en smaak. Hij laat zich altijd vergezellen door zijn trouwe viervoeter Keesje. Het is hem opgevallen dat honden zelden welkom zijn op begraafplaatsen. Hij zou dat graag anders zien.

Vertelavonden in Lelystad

Het Weekend van de Begraafplaats draait dit jaar om verhalen. De begraafplaats in Lelystad heeft ervaring met ‘Vertelavonden’, en met succes. Ter navolging dus. Het initiatief was van Ger Koreman, iemand die nooit op een begraafplaats kwam, maar daar nu een actieve rol speelt.

Meepraten over de inhoud

De Begraafplaats is op zoek naar mensen die willen meedenken en meepraten over de inhoud van dit blad en deel willen uitmaken van een klankbordgroep die minimaal twee keer per jaar bij elkaar komt. Diana Philippo-Grupper, manager begraven en cremeren in Rotterdam, is de eerste deelnemer.

Verder

Voorwoord: Het zwarte kat-gat Het begraafplaatsgevoel is van acteur Leopold Witte. Door Anna Kroon. | Kom maar op met die konijnen en huisdieren. Column van Mariska Overman. | De Dames bezoeken de gemeentelijke begraafplaats in Wolvega. | In de Dode Hoek van Babs Bakels gaat het over een ontsnapte koe op de begraafplaats. | Vragen en antwoorden in de Juridische vraagbaak van W.G.H.M. van der Putten. | Agenda Studie en Opleiding en veel nieuws, zowel van de LOB zelfs als van diverse begraafplaatsen in het land.