Hoeveel asbestemmingen op of in een eigen graf?

Vraag:

Dag Pauline, mijn collega en ik zitten met het volgende: in onze Verordening op de gemeentelijke begraafplaatsen hebben wij vastgelegd dat op een graf waarop een uitsluitend recht rust, naast het begraven van lijken maximaal 2 verstrooiingen mogen plaatsvinden, danwel 2 asbussen mogen worden bijgezet.(of een combinatie) We hebben nu het verzoek van een rechthebbende om een verstrooiing te laten plaatsvinden op een graf waarin 1 lijk begraven ligt, 1 asbus is bijgezet en ruim 10 jaar geleden 1 verstrooiing heeft plaatsgevonden. Conform het bepaalde in onze verordening hebben we in eerste instantie aangegeven dat er geen verstrooiing meer op mag plaatsvinden. Toch blijft het volgende knagen: is het reeël om een verstrooiing van ruim 10 jaar geleden nu nog mee te blijven tellen? Deze verstrooiing houdt als het ware nog steeds een ‘plek’ bezet, is dat reeël? Kun je ons hierover eens adviseren?

Antwoord:

Leuke vraag. Want formeel hebben jullie natuurlijk gelijk: twee asbestemmingen zijn gewoon twee asbestemmingen en als jullie dat als maximum in de verordening hebben vastgelegd dan moet je je daar ook aan houden. Maar soms is het goed je weer eens af te vragen waarom je dit destijds ook al weer zo geregeld had en of de argumenten nog steeds valide zijn. Dat je het aantal asbestemmingen op/in een eigen graf wilt beperken is logisch. Het moet niet te vol worden! Zeker niet als daar geen extra grafrechten en/of andere structurele inkomsten tegenover staan. Bovendien moet elke overledene altijd individueel traceerbaar blijven. Dat geldt althans voor lijken en voor asbussen. Het zijn die verstrooiingen die tegenwoordig alles eigenlijk een beetje in de war schoppen. In principe is er best ruimte voor meer as in of op een graf, zeker als er een aantal jaren zijn verstreken en de milieuaspecten hierbij geen rol meer spelen. Met milieuaspecten bedoel ik dat de as de tijd moet hebben om in de bodem en lucht opgenomen te worden, omdat je anders een te hoge concentratie van bepaalde mineralen zou kunnen krijgen, (maar dan hebben we het over meer dan 3200 verstrooiingen per hectare per jaar (zie milieu-inspectierichtlijn)en teruggerekend naar de oppervlakte van een graf kun je dan ook nog aardig wat as kwijt). Het is dus niet zo dat de as een plek bezet houdt (zoals een asbus of lijk dat wel doet), maar het is wel een administratieve en financiële ”bezetting” van je graflocatie en de bijbehorende grafrechten: die worden behoorlijk ”opgerekt”. De vraag is dus eigenlijk hoe je daarmee wilt omgaan. Een eigen graf lijkt mij primair bestemd voor het begraven van lijken. De belangrijkste reden dat er toch asbestemmingen in een gewoon graf plaatsvinden is dat familie het soms niet eens is over de wijze van lijkbezorging, maar men de beide ouders, partners of kinderen toch graag op dezelfde plek wil kunnen gedenken. Dat er dan een asbus wordt bijgezet is begrijpelijk. Maar het graf moet natuurlijk geen asbestemmingslocatie worden! Je verleent de grafrechten voor de begraving van twee of drie overledenen en dan komen er tegen de zelfde prijs (die van de lopende grafrechten) ineens allemaal gecremeerde overledenen bij! Is dat bedrijfsmatig slim? Kun je niet beter urnengraven uitgeven aan mensen die assen willen bijzetten? Een luxe strooiweide aanleggen? Je hebt dan een gevarieerd aanbod voor gevarieerde wensen en behoeften en je houdt ook de verschillende vormen van lijkbezorging een beetje gescheiden. Je kunt daar dan ook die afzonderlijke tarieven aanhangen die passen bij de dienst die je aanbiedt. Mijn advies zou zijn om nog eens na te denken wat jullie met asbestemmingen op jullie begraafplaats willen. En daar dan duidelijk beleid op te maken. Als jullie geen strooiweide en urnengraven hebben of willen, dan kan dat, maar dan kun je dus in de toekomst meer van dit soort verzoeken verwachten en je moet de verordening daar misschien aan aanpassen. Maar anders zou ik gewoon er aan vasthouden. Een graflocatie is dan gewoon vol, als de voorgeschreven aantallen bijzettingen of verstrooiingen hebben plaatsgevonden. Groet,

Pauline Harmsen
12 januari 2007